Over Ananja

Hoe het begon..

Het is 2012 en ik heb al een aantal lessen in werk aan de hand gehad met mijn shetlandpony Swa.
In mijn hoofd zie ik Swa al een perfecte piaffe uitvoeren. Zo ver is het nog lang niet, eerst moet hij maar eens stap één van de travers leren: zijn achterhand naar mij toe te draaien wanneer ik hem met de zweep aantik.

We doen een aantal pogingen, maar Swa bakt er niet veel van. De instructrice grijpt in en met een paar hardere meppen schiet Swa toevallig de goede kant op. Zelf lijkt hij nog lang niet te begrijpen wat de bedoeling is. We houden even pauze en Swa maakt een tamme indruk. Ik weet zeker dat hij deze oefening nooit zou verkiezen boven met zijn ponyvrienden rondhangen op de wei. Wil ik zo eigenlijk wel door, mijn pony dwingen voor mijn eigen plezier? Stiekem weet ik al wel dat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen de trainingen tussen de lessen door met net zoveel druk uit te voeren als mijn instructrice doet.

Dat was het moment waarop ik wist dat dit mijn laatste les in het werken met wijken voor druk was. Ik besloot definitief dat mijn paardenhobby iets moest zijn waar mijn pony evenveel van kan genieten als ik.

Wat er veranderde..

Dit was best even slikken, het loslaten van mijn droom van wat mijn pony voor mij zou moeten kunnen. Dingen op zíjn tempo doen en met hem in plaats van voor hem. Het respecteren als ik een ‘nee, nu niet’ van hem krijg. Want ik vind het wel belangrijk om hem voldoende beweging te kunnen geven, zodat hij goed op gewicht blijft en geen hoefbevangenheid krijgt.

Maar al snel kreeg ik een pony die niet kan wachten om te beginnen met trainen! Ook al is hij als shet een echt rupsje nooit genoeg, toch komt hij tegenwoordig van de wei gelopen om met mij mee te doen! Zijn oogjes twinkelen en hij wordt spontaan een slag groter omdat hij een van zijn favoriete oefeningen, achter een voetbal aanrennen, mag doen. Met als bonus een lekkere voerbeloning. Mijn bonus is dat hij steeds meer uit zichzelf wil bewegen. Twee zielen, één gedachte. Ik heb geen touw nodig om hem te leiden. De zweep is vermist geraakt doordat ik die nooit meer nodig heb. Waarschijnlijk ergens onder een lading oud hooi en strotouwtjes verdwenen.

En de travers? Die beheersen we nog steeds niet echt goed, maar sinds ik hem heb uitgelegd dat hij zijn achterhand ook naar iets leuks toe kan brengen in plaats van de zweep te moeten ontwijken, heeft hij wel de motivatie van een bordercollie.

Mijn visie

Het plezier dat ik en mijn pony in onze samenwerking ervaren, wil ik graag delen met anderen! Daarom ben ik nu zelf instructrice, maar dan wel een waarbij een blij paard voorop staat. Wat zeker niet wil zeggen dat de mens ondergeschikt is aan het paard. Een trainingsdroom hebben met een paard moet zeker kunnen, maar wel met een paard dat ervaart dat het 49% input heeft in de relatie.

Ga je met mij aan de slag, verwacht dan wel werk aan de winkel! Van mooie blauwe ogen en liefde gaat een paard geen stap beteer lopen. Echte vooruitgang komt door meerdere keren per week korte trainingen te doen. Dit betekent ook doorzetten bij tegenslagen zoals wegzakken in de modder, nog een uur moeten uitmesten of extra moeite nemen om te oefenen bij een paard dat het eigenlijk wel erg spannend vind om naar de bak te lopen. Er is altijd een stap te zetten, hoe klein ook. Het is mijn taak als coach om jou die aan te reiken.

Als je me zou kennen zou je weten dat…

.. ik de hele week een bezige bij ben, maar op zondag standaard vrij neem zodat ik naar de kerk kan gaan.

.. ik niet bepaald gemotiveerd ben om te sporten, tenzij ik het idee heb opgevat om samen met mijn pony te gaan hardlopen zodat hij wat kilo’s kan kwijtraken.

.. er bij ons in huis standaard een paar onafgemaakte duurzaamheidsprojecten rondslingeren, van een poging om een avocadoplant te laten groeien tot GFT afval dat naar de composthoop moet.

.. als ik een miljoen zou winnen, ik direct een opvang voor verwaarloosde shetlandpony’s zou willen opzetten.

.. mijn man en ik niet getrouwd zouden zijn als we elkaar 5 jaar eerder hadden ontmoet, omdat we toen te ver uiteenliepen qua karakter.